Ik hou het niet meer. Enkele uren geleden mocht onze groep gevangenen naar Leuven terugkeren, maar de controlepost in Buken stuurt ons terug naar Kampenhout! Ze willen ons opnieuw als levend schild inzetten bij de eerstvolgende Duitse aanval tegen de Antwerpse forten. Bij de kanaalbrug in Kampenhout hebben de Duitsers al veel burgers verzameld, het zijn er ongeveer 500. Iedereen wacht gelaten op wat komen gaat.
Een Duitse officier komt naar ons toe en zegt dat de gevangenen uit Leuven op eigen risico naar de Belgische linies mogen oversteken. Dat is een riskante onderneming, maar ik vind dat we die kans moeten grijpen. Anders geraken we hier nooit weg, weg van het gevaar, de beschimpingen, de executies, het eindeloze gesol met gevangenen.
Als we maar niet beschoten worden. Voor ons liggen de Belgische voorposten en keren we tijdens onze oversteek terug, dan worden we door onze Duitse bewakers onder schot genomen. Ik geloof mijn eigen ogen bijna niet, als onze groep Leuvenaars ongeschonden Boortmeerbeek bereikt, verder naar Hever en dan Mechelen binnen stappen. We zijn veilig door het front geraakt!
Mensen gebruikt als levend schild, vooruitgedreven door Duitse troepen, op weg naar het front (foto de Gerlache 1917)
