Dinsdag 15 september 1914

Een veilige plek voor mijn dagboek

Nu ik weet dat mijn vrouw Marie Louise en de kinderen veilig en wel in Leuven zijn, wil ik zo snel mogelijk terug. De volgende dagen ga ik me op mijn terugkeer voorbereiden. Voor mijn dagboekaantekeningen zoek ik een veilige verbergplek. Zelf kan ik ze niet meenemen. Veel te gevaarlijk, want we moeten door de Duitse linies geraken.  Ik denk dat ik mijn schoonzus in Kortrijk ga vragen om mijn notities bij te houden. Kortrijk is onbezet en nog altijd veilig.

Felix Boon en Marie-Louise Carette, in gelukkiger tijden. Hier tijdens hun verlovingsfeest (foto Pierre Taverniers)

Felix Boon en Marie-Louise Carette, in gelukkiger tijden. Hier tijdens hun verlovingsfeest in 1912 in de tuin van de Vaartstraat 37 in Leuven (foto Pierre Taverniers)

 

Over Felix Boon

Felix Boon is een Leuvense wijnhandelaar, die met zijn gezin in de Justus-Lipsiusstraat woont als de oorlog in augustus 1914 uitbreekt. Hij raakt gescheiden van zijn gezin, wanneer hij door de Duitse troepen als levend schild wordt gebruikt en rond Mechelen door de frontlinie wordt gejaagd, samen met tientallen stadsgenoten. Na contacten met familie in wat toen nog onbezet België was, reist hij door naar Antwerpen. Boon richt daar een informatiebureau voor Leuvense vluchtelingen op. Later schrijft hij zijn ervaringen op in een lijvig oorlogsdagboek. Vandaag wordt het in het Universiteitsarchief van de KU Leuven bewaard ( BE/212934/PP/BOON).