Ik heb mezelf opgegeven als gijzelaar ter vervanging van dr. Tits, die Duitse manschappen in alle vroegte uit het St-Thomashospitaal zijn komen opeisen. Maar daarmee is het hospitaal zijn belangrijkste kracht kwijt. Zodra de Duitse bevelhebber in Leuven toestemming voor Tits’ vervanging geeft, trek ik met mijn boterhammen en een brevier naar de Kommandantur in de Statiestraat. Een officier brengt me bij de andere gijzelaars. Het zijn allemaal vrienden: onderpastoors Tielmans en Janssens, Köperich onderregent van het Pauscollege, de jezuïeten Cools en Biebuyck. Zij waren al sinds de ochtend gevangen. We houden de moed erin, schertsen en leggen zelfs een kaartje. De nacht brengen we door in een donker kamertje van een naburig huis, op strozakken. Van slapen komt niet veel in huis.
Claes staat in het deurgat (foto uit Tireliren G., Rechtdoor: Valeer Claes 1884-1958, 2000).
